Keizer Maximinus Thrax, ook bekend als Maximinus I, was een Romeinse keizer die regeerde van 235 tot 238 na Christus. Hij was de eerste Romeinse keizer die niet uit Italië kwam, maar uit Thrace in de Balkan. Hij was ook de eerste keizer die niet afkomstig was uit een adellijke Romeinse familie, maar uit een familie van Thracische boeren.

Maximinus kwam aan de macht na de moord op keizer Alexander Severus en zijn moeder in 235 na Christus. Hij werd door de legers van de Rijn uitgeroepen tot keizer en regeerde vanuit de hoofdstad Trier in Duitsland. Hij was een groot en indrukwekkend figuur, met een hoogte van meer dan 2 meter en een atletische bouw.

Maximinus was een militair leider en zag zichzelf als een soldaat-keizer. Hij voerde een agressieve militaire politiek, waarbij hij de Romeinse legers in verschillende delen van het rijk mobiliseerde om de grenzen te verdedigen tegen invallen van barbaren en opstanden van lokale bevolkingsgroepen. Hij slaagde erin om de opstanden in Noord-Afrika, Hispania en Egypte neer te slaan en hij sloeg ook een invasie van Perzische troepen af.

Hoewel hij populair was bij de soldaten, had hij weinig steun onder de bevolking en de senaat. Zijn afkomst als een niet-Romeinse keizer werd gezien als een schande voor de traditie van de Romeinse keizerlijke macht en zijn behandeling van de senaat was respectloos. Hij hief belastingen op en legde beslag op het land van senatoren om zijn leger te financieren.

De spanningen tussen Maximinus en de senaat escaleerden toen de senaat in Rome Gordianus I en Gordianus II uitriep als mede-keizers. Maximinus stuurde zijn legers naar Italië om de Gordiani af te zetten, maar de senaat mobiliseerde ook haar eigen legers. In 238 na Christus kwam het tot een slag bij Aquileia in Noord-Italië. De legers van Maximinus werden verslagen en hij vluchtte naar een fort in het noorden van Italië, waar hij werd vermoord door zijn eigen troepen.

Het bewind van Maximinus was kort maar turbulent. Zijn agressieve militaire politiek en onpopulaire fiscale maatregelen leidden tot een opstand van de senaat en de bevolking. Zijn behandeling van de senaat en zijn afkomst als een niet-Romeinse keizer droegen ook bij aan zijn slechte reputatie. Ondanks zijn militaire successen werd hij niet herinnerd als een goede keizer.

.