Het Vergeten Keizerschap van Otho: Een Korte, Doch Opmerkelijke Heerschappij
Keizer Otho, ook bekend als Marcus Salvius Otho, was een keizer van het Romeinse Rijk die regeerde van januari tot april in het jaar 69 na Christus. Zijn heerschappij was kort maar opmerkelijk, omdat het deel uitmaakte van een van de vier zogenaamde “keizers van het jaar van de vier keizers,” een periode van intense politieke onrust en burgeroorlog in het rijk. 

De Vroege Levensloop van Otho
Otho werd geboren op 28 april in het jaar 32 na Christus. Hij stamde uit een oude en vooraanstaande Romeinse familie, hoewel zijn eigen persoonlijke carrière aanvankelijk bescheiden was. Hij bekleedde verschillende politieke functies, maar verwierf pas echte bekendheid en macht toen hij bevriend raakte met keizer Nero.
Nero benoemde Otho tot gouverneur van Lusitania, een provincie in het westen van het Romeinse Rijk. Onder Nero’s bewind verwierf Otho aanzienlijke rijkdom en politieke invloed. Hun relatie was echter niet zonder conflicten en spanningen, en uiteindelijk leidde dit tot een breuk.

Volgens sommige bronnen stierf zijn vrouw Poppaea Sabina in 65 na Christus tijdens een ruzie met Nero. Het verhaal gaat dat Nero haar schopte terwijl ze zwanger was, wat leidde tot haar dood. Andere bronnen beweren echter dat ze stierf als gevolg van complicaties tijdens haar zwangerschap of dat ze mogelijk door Nero werd vermoord

De Toegang tot de Troon
De heerschappij van Nero kwam tot een dramatisch einde in het jaar 68 na Christus, toen zijn bewind werd geconfronteerd met wijdverbreide ontevredenheid en opstanden binnen het rijk. Otho, die zich inmiddels had teruggetrokken naar zijn landgoed in Lusitania, hoorde van Nero’s val en de opkomst van de generaal Galba als zijn opvolger.

Galba, die Nero’s afzetting had gesteund, had echter weinig steun onder de legioenen, en dit leidde tot onrust en samenzweringen binnen het leger. Toen de soldaten in Lusitania hoorden van Otho’s rijkdom en invloed, riepen ze hem uit tot keizer in januari 69 na Christus. Otho aanvaardde de troon met de naam Imperator Caesar Otho Augustus en begon zijn heerschappij te consolideren. Hij stond echter meteen voor ernstige uitdagingen, zowel intern als extern.

De Heerschappij van Otho
Otho’s regeerperiode was een tijd van snelle politieke verandering en onzekerheid.

1. Burgeroorlog: Otho’s heerschappij begon te midden van een periode van burgeroorlog en politieke instabiliteit in het Romeinse Rijk. Zijn rivaal, Vitellius, werd door de legioenen in Germania tot keizer uitgeroepen, en dit leidde tot een gewapend conflict tussen Otho en Vitellius om de controle over het rijk.

Deze burgeroorlog, bekend als de Eerste Slag bij Bedriacum, vond plaats in april 69 na Christus. Otho’s troepen leden een nederlaag tegen de troepen van Vitellius, en Otho besefte dat zijn kansen om de troon te behouden slinkend waren. In plaats van het rijk verder te laten lijden onder oorlog en onrust, besloot Otho om afstand te doen van de troon ten gunste van vrede.

2. Vroegtijdige Dood: Na zijn nederlaag bij Bedriacum werd Otho geconfronteerd met de realiteit van zijn afnemende invloed en de onwaarschijnlijkheid van een succesvolle verdediging van zijn heerschappij. In plaats van een langdurige strijd te voeren, besloot Otho om een einde aan zijn eigen leven te maken om verdere bloedvergieten te voorkomen. Hij stierf op 16 april 69 na Christus, slechts enkele maanden na zijn toetreding tot de troon.

De Erfenis van Otho
Otho’s heerschappij, hoewel kort, heeft enkele belangrijke aspecten en erfenissen achtergelaten in de geschiedenis van het Romeinse Rijk.

1. Het Jaar van de Vier Keizers: Otho’s regeerperiode maakte deel uit van een tumultueuze periode in de geschiedenis van het Romeinse Rijk, bekend als het “Jaar van de Vier Keizers” (69 na Christus). Dit was een tijd van snelle opvolgingen van keizers en gewapende conflicten tussen rivaliserende facties en generaals. Het jaar 69 wordt vaak beschouwd als een keerpunt in de politieke geschiedenis van Rome, waarin de keizerlijke macht meer dan ooit werd betwist en het rijk werd geconfronteerd met ernstige uitdagingen.

2. De Beslissing om Afstand te Doen van de Troon: Otho’s besluit om afstand te doen van de troon in plaats van een langdurige en bloedige strijd te voeren, wordt vaak geprezen als een teken van verantwoordelijkheid en zorg voor het welzijn van het rijk. In plaats van het rijk verder te destabiliseren met een burgeroorlog, koos hij voor een vreedzame overdracht van de macht aan Vitellius. Dit stelde Vitellius in staat om het rijk te besturen zonder verdere gewelddadige conflicten.

3. Otho’s Korte, Doch Gedenkwaardige Regeerperiode: Ondanks de korte duur van zijn heerschappij, wordt Otho herinnerd als een van de keizers van het “Jaar van de Vier Keizers” en heeft hij zijn stempel gedrukt op de turbulente politieke geschiedenis van het Romeinse Rijk in die tijd. Zijn persoonlijke leven en politieke carrière worden vaak gezien als een afspiegeling van de complexe en onstabiele aard van de laatste jaren van het rijk.

Kortom, keizer Otho was een kortstondige maar opmerkelijke figuur in de geschiedenis van het Romeinse Rijk. Zijn regeerperiode viel samen met een van de meest chaotische en turbulente perioden in de Romeinse geschiedenis, en zijn besluit om afstand te doen van de troon getuigde van een zeldzame verantwoordelijkheid in een tijd van politieke onrust. Hoewel zijn heerschappij snel voorbijging, heeft Otho zijn plaats verdiend in de annalen van het Romeinse Rijk als een keizer die, zij het kortstondig, de scepter zwaaide tijdens een cruciale periode van transformatie en onzekerheid.