Keizer Constantius II was de zoon van keizer Constantijn de Grote en zijn tweede vrouw Fausta. Hij werd geboren in 317 na Christus in Arles, in de huidige regio Provence in Frankrijk. Constantius was de tweede van de drie zonen van Constantijn en werd door zijn vader aangewezen als opvolger van zijn oudere broer Crispus, die later werd geëxecuteerd door Constantijn.

Constantius werd keizer van het Romeinse Rijk in 337 na Christus na de dood van zijn vader, Constantijn de Grote, samen met zijn broers. Zijn eerste daad als keizer was het executeren van twee van zijn ooms, die door zijn vader als medeheersers waren aangesteld. Hij stond bekend om zijn meedogenloze aanpak van oppositie en opstandelingen, en hij werd ook gevreesd om zijn vervolging van de christelijke ketterij. Hij was een voorstander van de Ariaanse doctrine, die het idee verkondigde dat Jezus Christus niet gelijk was aan God de Vader, maar een soort goddelijke tussenpersoon was.

Als keizer voerde Constantius verschillende militaire campagnes om de grenzen van het rijk te verdedigen en uit te breiden. Hij vocht tegen de Sassaniden in het oosten en tegen de Germanen en Franken in het noorden. Hij was ook betrokken bij de Romeinse burgeroorlog van 350 na Christus, waarbij hij uiteindelijk als overwinnaar uit de strijd kwam.

Een van de meest opvallende gebeurtenissen tijdens het bewind van Constantius II was de opkomst van Julianus, de neef van Constantius en zijn opvolger. Julianus was aanvankelijk benoemd tot Caesar, een hoge positie binnen het rijk, maar hij werd later uitgeroepen tot Augustus, of keizer, nadat hij een succesvolle campagne had gevoerd in Gallië. Julianus was een tegenstander van het Arianisme en wilde het christendom vervangen door een terugkeer naar de oude Romeinse goden en filosofieën. Hij stierf echter kort na zijn benoeming tot keizer in 363 na Christus tijdens een militaire campagne tegen de Sassaniden.

Constantius II stierf in 361 na Christus tijdens een militaire campagne tegen de Sassaniden, net voordat hij Julianus kon verslaan. Hij werd opgevolgd door Julianus, die het christendom probeerde te vervangen door een heropleving van de oude Romeinse goden en filosofieën.

Constantius II staat bekend om zijn militaire campagnes en zijn steun voor het Arianisme, maar ook om zijn harde aanpak van oppositie en opstandelingen. Hij wordt beschouwd als een controversiële figuur in de geschiedenis van het Romeinse Rijk vanwege zijn vervolging van de christelijke ketterij en zijn onderdrukking van tegenstanders. Desondanks was hij een belangrijke keizer tijdens een cruciale periode in de geschiedenis van het Romeinse Rijk en heeft hij een blijvende invloed gehad op de politieke en religieuze ontwikkeling van Europa.