Het Romeinse leger onder leiding van generaal Publius Quinctilius Varus werd in het Teutoburgerwoud aangevallen door een alliantie van Germaanse stammen, waaronder de Cherusken onder leiding van Arminius. Het Romeinse leger was verdeeld in drie legioenen en was op een mars door het dichtbeboste gebied toen het werd aangevallen door de Germanen. De Romeinse troepen werden verrast en overvallen door de Germaanse strijders, die een hinderlaag hadden opgezet en de Romeinen in een val lokten.

De strijd was hevig en de Romeinen raakten al snel in paniek en raakten gedesorganiseerd. Ze werden aangevallen vanuit de dichte bossen en misten de discipline en de training die nodig was om met succes tegen de Germaanse krijgers te vechten. De Germaanse krijgers bleken zeer efficiënt in guerrillatactieken en wisten hun tegenstanders uit te putten en te verslaan.

Deze nederlaag was een enorme klap voor het Romeinse rijk en betekende het einde van Romeinse expansie in het noorden van Europa. Keizer Augustus was in shock door het verlies en vertelde zijn vrienden dat hij liever de legioenen in verre vreemde oorlogen verloor dan in het eigen vaderland. Het verlies van de drie legioenen, die uit ongeveer 20.000 soldaten bestonden, was een verwoestende klap voor het Romeinse leger en het imago van het rijk als onoverwinnelijk werd zwaar aangetast.

Na de nederlaag besloot Rome om zich terug te trekken uit de regio en een verdedigingslinie op te zetten langs de Rijn, die als grens diende tussen het Romeinse rijk en de Germaanse stammen in het noorden. Dit had een enorme invloed op de politieke en militaire situatie van het rijk en beïnvloedde de Romeinse expansie in Europa.

De Slag bij Teutoburgerwoud wordt beschouwd als een van de belangrijkste veldslagen in de geschiedenis van het Romeinse rijk vanwege de enorme gevolgen die het had voor het rijk. Het markeerde het einde van de Romeinse expansie in het noorden van Europa en betekende het begin van een meer defensieve strategie langs de Rijn. De nederlaag leidde ook tot een verandering in de Romeinse militaire tactiek en organisatie, waarbij de nadruk werd gelegd op een meer defensieve en flexibele benadering van het gevecht.