Keizer Caracalla, geboren als Lucius Septimius Bassianus, was de oudste zoon van keizer Septimius Severus en regeerde over het Romeinse Rijk van 211 tot 217 na Christus. Zijn bewind was berucht om zijn wreedheid en geweld, maar hij wordt ook herinnerd vanwege zijn politieke en militaire prestaties.Caracalla werd geboren in Lugdunum (het huidige Lyon) in Gallië in 188 na Christus als oudste zoon van Septimius Severus en diens vrouw Julia Domna. Hij werd opgevoed in een omgeving van macht en rijkdom en groeide op tot een ambitieuze jongeman. In 198 werd hij door zijn vader benoemd tot Caesar, de titel voor de beoogde opvolger van de keizer.

Na de dood van zijn vader in 211 werd Caracalla keizer, samen met zijn jongere broer Geta. Al snel ontstond er echter een bittere rivaliteit tussen de twee broers, die uiteindelijk zou leiden tot de dood van Geta door de hand van Caracalla. Met zijn broer uit de weg begon Caracalla aan een regime van terreur en onderdrukking. Hij vaardigde wetten uit die tot doel hadden de macht van de keizer te vergroten en de rechten van individuen te beperken. In 212 vaardigde hij de Antonijnse constitutie uit, die alle inwoners van het Romeinse Rijk het burgerschap verleende, maar tegelijkertijd de macht van de keizer versterkte en de status van de senaat verzwakte.

Caracalla was ook een agressieve militaire leider. In 213 lanceerde hij een invasie van het Parthische Rijk in het oosten, waarbij hij enkele belangrijke steden veroverde. Zijn campagne werd echter stopgezet toen hij moest terugkeren naar Rome om de Germaanse stammen die de Donaugrens waren overgestoken te bestrijden. Hij wist deze stammen te verslaan, maar zijn wreedheid tijdens deze campagne maakte hem nog beruchter dan hij al was. Ondanks zijn vele politieke en militaire prestaties werd Caracalla berucht om zijn wreedheid. Hij executeerde velen, waaronder senatoren, en hij zou naar verluidt de arena zijn ingegaan om persoonlijk gladiatoren te doden. Zijn paranoïde houding ten opzichte van potentiële tegenstanders en zijn gewelddadige reactie op vermeende bedreigingen maakten hem tot een van de meest beruchte keizers van het Romeinse Rijk.

In 217 werd Caracalla vermoord door een van zijn eigen soldaten, een samenzweerder die handelde in opdracht van de Praetoriaanse garde. Zijn dood leidde tot de opkomst van Macrinus als keizer en markeerde het einde van de Severische dynastie.

Hoewel zijn bewind kort was, had Caracalla een blijvende impact op het Romeinse Rijk. Zijn politieke en militaire hervormingen, waaronder de Antonijnse constitutie, hadden invloed op de maatschappij en politiek van het Rijk. Zijn keizerlijke macht werd verder vergroot, terwijl de rechten van de senaat werden beperkt. Zijn beslissing om alle inwoners van het rijk burgerschap te verlenen, ongeacht hun afkomst of sociaaleconomische status, had ook grote gevolgen voor de samenleving.

Caracalla wordt echter vooral herinnerd om zijn wreedheid en zijn reputatie als een meedogenloze heerser. Zijn daden leidden tot de vrees en haat van de bevolking, waaronder de senatoren en de elite. Dit, samen met zijn paranoïde houding, leidde tot een toenemende onrust binnen het rijk en droeg bij aan de val van zijn dynastie. Desondanks was Caracalla een belangrijke figuur in de geschiedenis van het Romeinse Rijk. Zijn regeerperiode werd gekenmerkt door politieke hervormingen en militaire campagnes, en zijn beslissingen hadden verstrekkende gevolgen voor de samenleving en politiek van het Rijk. Ondanks zijn reputatie als een van de meest meedogenloze keizers van het Romeinse Rijk, blijft Caracalla een fascinerende en complexe figuur in de geschiedenis van het keizerlijke Rome.