Keizer Valentinianus I was een van de belangrijkste Romeinse keizers van de late oudheid. Hij regeerde van 364 tot zijn dood in 375 en wordt vaak herinnerd als een sterk leider en een vaderfiguur voor zijn rijk. Valentinianus werd geboren in de provincie Pannonia in het huidige Hongarije en diende in het Romeinse leger voordat hij tot keizer werd gekozen. Hij kwam aan de macht na de dood van keizer Jovianus en erfde een rijk dat zwaar onder druk stond van invasies van buitenaf, interne onrust en economische problemen.

Een van de eerste daden van Valentinianus als keizer was om het rijk te herstructureren en het te verdelen in twee delen. Hij benoemde zijn broer Valens als keizer van het oostelijke rijk, terwijl hijzelf het westelijke rijk leidde. Dit bleek een succesvolle strategie te zijn, aangezien het rijk onder zijn leiderschap opnieuw stabiliteit begon te vinden. Valentinianus was een man van sterke principes en hield zich strikt aan de wet en de orde. Hij versterkte de rechterlijke macht en voerde wetten in om corruptie en machtsmisbruik te bestrijden. Hij was ook een voorstander van religieuze tolerantie en stond toe dat zowel christenen als heidenen hun geloof vrijelijk konden uitoefenen.

Valentinianus was ook een briljante strateeg en een groot militair leider. Hij voerde verschillende succesvolle campagnes tegen de Germanen en de Sarmaten en wist een aantal belangrijke overwinningen te behalen. Hij stond bekend om zijn harde optreden tegen opstandige provincies en was vastbesloten om het rijk bij elkaar te houden. Onder Valentinianus werden verschillende belangrijke bouwwerken en infrastructuurprojecten uitgevoerd. Zo liet hij de muren van Rome herbouwen en voerde hij verschillende verbeteringen door aan de waterleidingen en rioleringssystemen van de stad. Hij stond ook bekend om zijn steun aan de kunsten en wetenschappen en was een beschermheer van de Romeinse literatuur.

Een van de meest controversiële beslissingen van Valentinianus was zijn verbod op heidense offerpraktijken. Dit leidde tot onrust onder de heidenen en er werden verschillende opstanden tegen zijn regime georganiseerd. Valentinianus was echter vastbesloten om zijn beslissing te handhaven en stond toe dat heidense tempels werden gesloten en onteerd.

Valentinianus stierf plotseling in 375, vermoedelijk aan een beroerte, op de leeftijd van 54 jaar. Zijn dood was een enorme klap voor het rijk en leidde tot een periode van onzekerheid en instabiliteit. Hij werd opgevolgd door zijn zoon Gratianus en zijn broer Valens.

Ondanks de kortere heerschappij van Valentinianus was zijn invloed op het Romeinse rijk aanzienlijk. Hij slaagde erin om het rijk te stabiliseren en te versterken in een tijd van grote uitdagingen. Zijn erfenis als een succesvolle keizer en een sterke leider heeft de Romeinse samenleving eeuwenlang beïnvloed.